माझं जगणं तू ‘डीकोडून’ सांगू नये तसंच #माझं_मरणंही.
तुझ्या त्या पावलांनी अमुक एक दगड तर धुडकावून लावला होता कि मग तमुक एका दगडाच्या ठेचेने इतकी काय म्हणून जखम करून घ्यायची तू ! हे मुद्दाम म्हणून तू ठरवत नाहीसंच...
पण मी सुद्धा तुझ्यासाठी ते ठरवू नये.
निर्णय तुझा असताना,
तुझ्या विचारांच्या शिवाशिवीमध्ये माझा बघ्ये म्हणून पण सहभाग नसताना,
तुझा निर्णय
निव्वळ त्या निर्णयाचे नाम माहित्ये म्हणून
त्यावर बोलण्यासाठी त्याच्या अलीकडे आहे म्हणून
लिहिता वाचता आणि टाईपता येतं म्हणून
आताच्या क्षणात भावना आणि विचारांच्या रस्सीखेचेने ब्रेक घेतलेला आहे म्हणून
या आयुष्यातसुद्धा ‘तसे’ क्षण आले पण बघ ‘निभावून नेलंय’ म्हणून
मी
निकालात काढते तुझं – त्यांचं सगळ्यांचंच #मरण.
हे विसरून
कि हे 'ते तसे' नि ते 'हे असे' यात साम्य नसतंच कधी.
तसे आणि तसेच जरी असले तरी बदलत जाते त्याची खोली उंची रुंदी घुसमट
माझ्या तुझ्यासाठी;
मी विसरते
कि माझं निभावलेलं काय किंमत घेऊन गेलं
का भरली ती किंमत
कोणी भरली
निभावल्या म्हणून भावल्या का सगळ्याच वाटा?
मी निभावलं याचं तुला कौतुक आहेच
पण मी जेत्त्याच्या आवेशात मागत राहते तुझ्याकडून तुझ्या निर्णयांचा हिशोब...
तू इथे नसताना.
कारण मला दिसत राहतं
मी मागे घेतलेलं पाउल
किंवा
कधीच न सोसावी लागलेली ती दिशा.
मला होता येतं कोर्ट
आणि म्हणता येतं तुला मूर्ख, भेकड
गुन्हेगार
हे विसरून कि मला कधी कोणाच्या
पुनर्वसनाचं केंद्रही होता आलेलं नाही.
-प्राजक्ता
#एकमुक्तती.
#शब्दांचेथोडेऐकेनम्हणते
